Eetgeluiden en strijd aan tafel: hoe help je een kind met misofonie?

Je schept de borden op. Zet het eten op tafel. Alles lijkt normaal. Tot iemand een hap neemt… en dan begint het. Je kind verstijft. Kijkt boos. Handen tegen de oren. De sfeer slaat om. Je voelt de spanning stijgen. Misschien zegt je kind: “Hou op met smakken!” Of loopt weg van tafel. Of barst in tranen uit. En jij zit daar, met een koud bord eten en een knoop in je maag. Je wil gewoon een gezellige maaltijd. Gewoon eten, als gezin. Maar dat lukt niet meer .

Eetgeluiden voelen als een aanval

Voor kinderen met misofonie is een gewone maaltijd allesbehalve gewoon. Het geluid van slikken, kauwen of een lepel die tikt op een bord kan voelen als een aanval. Hun hele lijf gaat in weerstand. Woede, afkeer, paniek. Het gebeurt buiten hun wil om.

Misschien herken je dit: 

• Je kind trekt zich terug en wil niet meer aan tafel zitten,
• Of wordt snel boos en roept tegen broers, zussen of ouders,
• Maaltijden worden steeds stiller, chaotischer of een strijd,
• Je kind wil niet meer gaan eten bij vriendjes of met meerdere mensen.

En ondertussen voel jij je machteloos. Je wil je kind helpen, maar weet niet hoe. Je wil begrip tonen, maar ook gewoon... even rust.

Niet aanstellen of flauw doen. Toch?

Misofonie is geen aanstellerij. Het is een intense reactie van de hersenen op specifieke geluide n. Je kind kiest dit niet. Die reactie is er gewoon . En hoe meer je kind probeert het te negeren, hoe moeilijker het wordt. Want onderdrukte spanning zoekt (en vindt) altijd een uitweg: in tranen, driftbuien , buikpijn of vermijdingsgedrag.

Misschien zegt je kind volgende dingen weleens:

• "Ik eet wel alleen."
• "Waarom moet je zo'n irritante geluiden maken"
• "Ik wil gewoon normaal zijn"

Dat doet pijn. Want jij ziet je kind lijden en weet dat het verder is dan een eetprobleem. Het raakt hun zelfvertrouwen, plezier in sociale momenten en ja. Jullie als gezin in zijn geheel.

Wat kun je doen als ouder?

1. Luister zonder oordeel

Vraag wat er speelt, hoe hij zich voelt. Stel vragen als "Wat gebeurt er in je hoofd als je dat geluid hoort?". Alleen al gehoord worden kan helpen bij kinderen.

2. Bied veiligheid, ook bij woede

Boosheid is vaak het gevolg van onmacht. Jouw rust werkt door op je kind. Je hoeft het niet op te lossen, gewoon er zijn is al veel.

3. Extra hulpmiddeltjes

Als je voelt dat je kind emotioneel vol zit, kan extra ondersteuning helpen, om de emotionele spanning te verlichten . Onze mix is zacht, natuurlijk en afgestemd op de gevoelens achter het gedrag. Denk aan:

• Overprikkeling door eetgeluiden
• Vermijdingsgedrag
• Schaamte of schuldgevoelens

We maken alle mixen op maat klaar, dus ook als je kind daarnaast heel gevoelig is voor andere prikkels (licht, geluid, drukte, of zelfs schermen), kunnen we die daarop afstemmen.

4. Maak tafelmomenten voorspelbaar

Gebruik zachte materialen (vb. stoffen placemats ipv harde borden), houdt regelmaat in de eetmomenten of laat je kind later mee aanschuiven aan tafel. Zie wat goed bij jullie past.

5. Vermijd het vermijden

Je kind uit de situatie houden lijkt helpend, maar maakt de angst groter. Beter is: stap voor stap oefenen met kleine eetmomentjes die wél lukken.