Rouwen, hoe dat je dat?

Rauwe rouw

Een van mijn klanten, die beide ouders verloren is, schreef ooit dit over rouw: ‘Rouw komt vaak in golven. Het kan je kopje onder trekken, zodat het lijkt alsof je nooit meer bovenkomt, maar als je erin kunt ontspannen, kun je soms zomaar een tijdje dobberen, gedragen door de golven die ineens minder woest lijken. En soms komt er ineens een golf die je op een mooi eilandje duwt, een eilandje met prachtige herinneringen, waar de liefde nog voelbaar is. Op dat eilandje kun je even op adem komen, tot er soms toch weer een golf je meeneemt. Maar altijd kom je uiteindelijk toch weer boven. Dat geeft hoop en troost.’ Toch kunnen die periodes dat je volop in de diepe, wilde golven zit enorm zwaar zijn. En niet iedereen komt even makkelijk weer boven water.

Weet dat als je rouwt, veel mensen je adviezen zullen willen geven. Ze bedoelen ze goed, maar in feite delen ze hoe zij ermee om zijn gegaan, of mee om zouden gaan. Dat heeft niets met jou te maken. Jij hebt jouw eigen proces en of jij je nu enorm sterk houdt, of je jezelf afleidt met werken, of dat je juist kopje onder gaat in je verdriet en dagenlang huilt, alles is oké. Niemand kan inschatten hoe het voor jou is of wat het beste is voor jou. Sommige mensen bagatelliseren rouw als je bijvoorbeeld iemand op leeftijd verloor, of je geliefde huisdier. Maar rouw is rouw en jij mag het op jouw manier ervaren.

Als je rouwt, wil dat zeggen dat je heel veel liefde hebt gevoeld. De een put daar troost uit en kan dus niets met adviezen als:’ Je moet wel huilen, hoor.’ Of zelfs oordelen: ‘Je houdt je veel te sterk, dat is niet goed.’ De ander gaat door het gemis juist door een heel diep proces van verdriet en hoort juist: ‘Je moet gewoon lekker bezig blijven, anders blijf je er alleen maar in hangen.’ Laat alles wat voor jou niet passend voelt, maar lekker van je rug glijden.

Doordat rouw in golven komt kan het ook van dag tot dag of zelfs van moment tot moment enorm verschillen. Het ene moment voel je je sterk, lukt het je weer te genieten van de kleine dingen, wil je er weer op uit. Het andere kun je alleen maar huilen en weet je niet hoe je er ooit uitkomt. Het kan er allemaal bij horen, dus reken jezelf er alsjeblieft niet op af.

Maar hoe jouw proces ook verloopt, een steuntje in de rug is altijd fijn. Dat kan een Bachbloesem voor jou zijn. Niet om je verdriet weg te stoppen, of om je mooie herinneringen weg te poetsen, maar om het draaglijker te maken. Letterlijk: Beter te dragen. Want wat kan het zwaar zijn omdat je het toch, ondanks alle liefdevolle adviezen, alleen moet doen. Een beetje verzachting voor je pijnlijke hart is dan wel welkom, nietwaar?